Javier Hernandez Boni abeslari, gitarrista eta konpositore nafarra hil da ostiral honetan, 58 urte zituela. Iruñeko musikariak laringeko minbizia zuen, eta 2018an ahotsa galdu zuen. Ohar batean, bere familiak heriotza deitoratu du eta maitasun adierazpenak eskertu ditu.
Albisteak lankideak, lagunak eta jarraitzaileak astindu ditu, eta doluminak eman eta sare sozialen bidez musikariaren oroitzapenak partekatu dituzte, estatuko rockaren erreferentea den pertsona baten agurrarekin bat egiteko. Agurren artean, El Drogas eta Alfredo Piedrafita taldekide ohienak eta Aurora Beltran lankideenak zeuden.
Drogak eta Kutxi Romerok agur musikala eskaini nahi izan diote Boniri eta kontzertu bat inprobisatu dute Noaingo tanatorioan.
Sei sokatan elektrikoa, berea zen ahots ezagun bat. Urratua, zigilu propioarekin. Bonirena. Horrela islatzen dute Rojo, Pasión por el ruido, No hay tregua… bezalako abestiek. Zenbait belaunaldiren soinu-banda markatu duten kantak dira, eta beren ondare musikalaren parte dira, Barricadarekin 24 disko eta bakarkako hiru.
Javier Hernández Larrea Boni Iruñean jaio zen 1963ko urtarrilaren 5ean. Aralar kalean bizi izan zen, eta hortxe, kale horretan, eskaini zuen bere lehen kontzertua, bere haurtzaroko bi lagunekin batera sortutako talde batekin. Nemesis, 1982ko apirilaren 18an beste talde batean egon ondoren, bere bizitza aldatu zuen: egun hartan lehen kontzertua eskaini zuen Barricadarekin batera, Txantreako Rastroan – Non bestela? –. Urtebete geroago, 1983an, lehen diskoa argitaratu zuten, noche de Rock and Roll (1983).
Boniri musikan aritzeko eta “betidanik bizi nahi izan dudan zerbait egiteko” aukera oparitu zion talde baten abiapuntua izan zen hura, musikari nafarrak 2007an hedabide horri eskainitako elkarrizketa batean gogora ekarri zuenez. Eta hasiera haiek gogora ekarriz, honako hau esan zuen: “Oraintxe bertan, edo duela hamar urte, historia gelditu izan balitz ere, mereziko nukeen, nahiz eta Done Jakueren Pasadizoan akustika bat jotzen geratu”.
Baina ez, istorioa ez zen gelditu, Estatuko rockaren historiari bira eman zion. Izan ere, lehen lan hari Barrio Conflictivok (1985) jarraitu zion, eta, azkenean, taldeari lekua egin zion eszenan, eta erreferente bihurtu zen No sé qué hacer contigo (1987), Pasión por el Ruido (1989) edo Balas Blancas (1992) bezalako diskoekin, non garaiko gizartearen sentimendua jasotzen zuten eta zentsuraren aurka borrokatu ziren letrak taupatzen baitziren – Pasaiako badia –. Garai hartan, gainera, Bonik bakarkako debuta egin zuen 1992an, Peligroso animal de compañía izenarekin bataiatu zuen diskoarekin.
Barricadaren ibilbideak Insolencia (1996), Hombre mate a hombre (2004) eta La Tierra está sorda (2009) lanekin jarraitu zuen. 2011n Drogasek taldea utzi zuen eta Barricadak lanean jarraitu zuen beste bi urtez, 2013an Anaitasunan zuzenean agur esan zuen arte, Nafarroako pabiloia hiru gauez bete zuten milaka pertsonen aurrean.
Barricadaren agurraren ondoren, Bonik bere bakarkako proiektuari ekin zion eta 2015ean Incadescente argitaratu zuen. ” Jakinda nirea ez dela idaztea, espezifikoki, ahalik eta gehien zaintzen saiatu naiz; gainera, erantzukizuna barrutik ateratzen zaidan zerbait da “, azaldu dio hedabide honi elkarrizketa batean, konpaktuari buruz, eta gero Réquiem por el mundo (2018). Hain zuzen ere, urte horretan bertan iragarri zuen Bonik laringeko minbizia zuela, eta ebakuntza bat egin zioten, zorionez bizia salbatu ziona, baina ahotsik gabe utzi zuena.
Orain, hiru urte geroago, Estatuko rockaren munduak negar egin du, eta badirudi eskaera aho batekoa dela: jarri musika hori berriro.
Diskografia
Barricada: noche de Rock & Roll (1983), Barrio conflictivo (1985), No hay tregua (1986), No sé qué hacer contigo (1987), Rojo (1988), Pasión por el ruido (1989), Doble directo (1990), Por instinto (1991), Balas Blancas (1992), La Araña (1994), Los Singles (1995), Salud y Inrocencia (1996) (2002), Hombre mate hombre (2004), Latidos y mordiscos (2006), 25 años de rocanrol (2008), La tierra está sorda (2009), En la memoria (2010), Flechas cardinales (2012), Quedan Caminos por recorrido (2012) eta Agur (2014).
Bakarka: riesgo animal de compañía (1992), Incandescente (2015) eta Réquiem por el mundo (2018).