Bilboko udaletxearen atzean dagoen Kristoren kalean dagoen ‘Nire etxeko egongelatik’, katuen lehen kafetik, jende ugari igaro da. ‘Cat Cafe’ honek duela urtebete ireki zituen ateak eta, ordutik, Tigresa, Otaku, Mimi, Pincel, Romeo eta beste hainbat maskotak zurrunga egin dute eta adineko askoren gozamena jaso dute. Bizkaiko hiriburuko geriatrikoek maiz lekualdatzen dituzte presoak Marta Rodriguezen katuekin «laztanduz eta jolasean erlaxatzeko».
Ordainetan, felinoek, inolako zailtasunik gabe, irribarre egiten diete nagusiei. «Jarduera honen hasiera konplexua izan da, nahiko zaila, baina oso esperientzia atsegina izaten ari da. Lan handia egiten ari gara», laburbildu du, pozik, 2022an negozio aitzindari honekin azaleratu zen enpresaburuak.
Atzo, lau orduz – 17: 30etik 21: 30era – bezero askok parte hartu zuten urteurreneko lehen jaian. Arratsalde handi bat igaro zuten felinoz inguraturik, eta etengabe aritu ziren isatsak jostatzen, nahasten eta mugitzen. Jende ugariren artean, haur autistak, narriadura kognitiboa eta hainbat ezintasun zituzten pertsonak zeuden. Denek, animaliek eta pertsonek, zoriontsu ziruditen.
«Aitite asko irribarrez ikusi ditugu berriro», dio Rodriguezek. «Terapia handia da. Animaliekiko kontaktuak eragin positiboa du, estresa murrizten duelako, poza ematen duelako, bulkaden kontrola hobetzen duelako eta sozializazioa sustatzen duelako», zehazten du. Txurdinagako adinekoen egoitzako zuzendaritzak bat egiten du horrekin. «’ Cat café ‘horren berri izan genuen, eta ez genuen birritan pentsatu. Oso ondo pasatzen dugu zerbait hartzen eta katutxoekin jolasten. Hori bai, eurei asko gustatzen zitzaienean “, zehaztu zuten.
Atzeko hankaren erdia gabe
Beste batzuetan, zentro «terapeutiko» horretako boluntarioak joaten dira egoitzetara Leo bezalako katakumeekin, eta Torreviejako hondartza batean «traumatizatuta» aurkitu zuten. «Izututa, bere ahotsa eta ausardia aurkitu zituen Candi familiaren etxean. Errekuperaziorako bidean egindako urrats bakoitzak merezi duela frogatu zen», txalotu du Rodriguezek, eta Hiru eta Lau anaiek jasandako «egoera urratzaileak» azpimarratu ditu. «Horietako bat atzeko hankaren erdirik gabe jaio zen, eta bestea, berriz, mugitzeko arazoak izan zituen. Oztopoak oztopo, anaiarteko loturak lotuta eduki zituen». Kafetegi horri esker, biek «maitasun-etxe bat» aurkitu dute Alexia eta Antxikoren etxean. Lokalaren jabeak sei boluntarioren laguntza jaso du, eta felinoen adopzio arduratsua sustatzen du, «etxe iraunkor bat» eskaintzeko. Urte honetan zehar, babesa eskaini diete 44 animaliari, «behar duten» animaliei, eta 20 adopzio itxi dituzte.
Katutxoak, berrogeita hamar bat baino gehiago lanean aritu dira aurten, gaztetxoak dira. Eta oso maitagarriak. Batetik bestera ibiltzen dira, siesta luzeak egiten dituzte eta erabiltzaileek laztantzen dituzte. Beraz, normala da bezeroak hain alai eta “erlaxatuta” ateratzea.
Kale-txakurkumeak dira, kalean jaio izanagatik feralak bezala ezagutzen direnak. Berrogeita hamarretik gora adoptatu dituzte eta kalean zuten bizimodua baino “arrisku gutxiagokoa” bizitzera ohitu dira. «Maitasunez egindako txoko hau izkina bakoitzean maitasuna emateko pentsatuta dago. Horma hauetan dabilen katu bakoitzak badaki maitatua eta zaindua dela. Bide zirraragarria dugu aurretik. Katuen eta pertsonen bizitzak aldatzen ditugu».
Adopzioa bultzatzeaz gain, ‘El sala de mi casa’ k kamiseta eta galtzerdi esklusiboak jaurtiko ditu, dagoeneko bataiatu dituzten katuen irudiekin: ‘Cat Sparrow’, ‘Dancing Queen’… Proiektu horien helburua da dirua biltzea aitona-amonei, autistei eta «buruko arazoak» dituzten pertsonei laguntzen jarraitzeko, eta «katutxo batek ere ez dezala kaleen gogortasunari edo abandonuari aurre egin behar. Frogatuta dago animaliekin lan egiteak trebetasun sozialen, enpatiaren eta trebetasun kognitiboen garapena sustatzen duela».