UNAI GANDARIAS /2019-12-16/ Marearen azken lana, El Azogue, arrakasta biribila eta aringarririk gabekoa izan da, joan den larunbatean Nafarroa Arenan bere azken loria gaua bizi izan zuena (ondoren bi data bakarrik geratuko dira, Madril eta Bilbo). Iruñera egindako bigarren bisitan, Berriozarkoek berriz ere egin zuten deialdiko botere zabala. Ekainean Ziudadela txiki utzi bazuten ere, oraingo honetan hamar mila jarraitzaile inguru bildu zituzten, une batez presio eltze bat gehiago iruditu zitzaien pabiloi batean kirol gune bat baino.
19: 30ean ireki zituzten ateak, eta goizetik kanpoan zain zeramatzaten lehen pertsonak lasterketara sartu ziren, lehen ilara gutiziatuak ihes egin ez ziezaien. Batzuk beste komunitateetatik etortzen ziren, eta bira honetako hainbat kontzertuz gozatu zuten. Agian horregatik ezagutzen zuten hain ondo El Desván kantutegia, atzerapen apur batekin atera baitzen. Lehen akordeekin, itxaronaldi laburra saritzat geratu zen. Pista apurka-apurka betetzen joan zen, eta ikusleak pasioz eta atzaparrez kutsatu ziren, Cerca del cielo edo Es verdad bezalako gaiek askatzen duten grinaz. Ondoren, Vuelo 505 taldearen txanda iritsi zen. Talde hori ia familiakoa da, askotan ikusi ditugulako Iruñean, eta guztiak bikainak izan direlako. Larunbatekoa ez zen salbuespena izan, eta errioxarrek Arena dantzan jarri zuten Estamos muy bien edo Me asustan las despedidas taldearen erritmoan; txalo zaparradekin jaso zuten.
Bocanada atera zenean, pabiloia nahikoa beteta zegoen, eta Martin eta lagunak konjuratu egin ziren hura suntsitzeko. Saguek edo La madriguerak bezala, basatiki jo zuten, eta jada ezaguna den eszenaratzeak egin zuen gainerakoa.
Gaueko hamaiketarako minutu gutxi falta zirela, Mareak agertokira irten ziren En las encias lanarekin abiatzeko. Bere publikoak, aldez aurretik errendituta, dardara, kaka eta koilara edo lantza handiak bezalako kantuekin dardar egin zuen.