“Aqui no hay quien viva” liburuarekin ospatuko du hogeigarren urteurrena

– Ea, mesedez, pixka bat! -Joan Cuesta jauna, joan zaitez! Oihu horiek irakurrita, edozein ikuslek erraz asma dezake Aquí no hay quien viva lanari buruz ari garela, 2003ko irailaren 7an Desengaño 21 komunitate zoroko bizilagunak lehen aldiz telebistan agertu zirenetik 20 urte betetzera gertu dagoena.

Laura eta Alberto Caballero anaien eta Iñaki Ariztimuñoren komedia Atresmediaren serierik jarraituenetako bat da, beste baten aurrekaria, La que se avecina, Caballero anaiena ere bai, baina bere aldeko elementuekin, hala nola originaltasuna, freskotasuna eta gidoiak, zeinetan pertsonaiak ikuslearentzat argi eta garbi identifikatzeko modukoak ziren.

SERIE AITZINDARIA

Urteurren biribil hori gertu dagoenez, Alberto Caballerok bere twitter kontuan argitaratu berri du ANHQVren hogeigarren urteurrena ospatzeko gertu gaudela, gure telesailei buruzko lehen liburu onarekin.

Zenbait hedabidek iragarkiaren berri ematen zuten, eta egileak ere, Javier P. Martínek, erabakitzen du ezin dudala esan konta dezakedanik, ezin izango genukeelako kontatu, baina hemen gaude, kontatzen.

Dirudienez, irailean argitaratuko da argitalpena, Aquí no hay quien viva telesailaren estreinaldiaren urteurrenean. Telesail horrek, denbora hori guztia igaro ondoren, publikoaren mesedea izaten jarraitzen du, Atreseries edo Comedy Central bezalako kanalek programatzen jarraitzen baitute.

Alberto Caballerok berak dioen bezala, denboran luzatutako arrakasta horren sekretua gai unibertsalak modu askean jorratzen zituela izan daiteke. Ez genituen serieak gaizki zahartzen dituzten akatsak egin, hala nola barre-algarak egitea, ez genuen konparaziozko txisterik egin, eta ez genuen momentuko gaurkotasunezko jenderik izendatu.

Lan handia izan zen, hiru urtean bost denboraldi filmatu baitziren. Baina saria estatistika guztiak hausten zituzten audientzia-zifren eran iritsi zen, beste kate batzuen kontraprogramazioa ere gaindituz. Batez bestekoak 6 eta 7 milioi ikusle artean mugitzen ziren kapitulu bakoitzean. Unean-unean, ordea, kapitulu batzuek 8 eta 10 milioi pertsona baino gehiago izan zituzten auzotar horien ibilerak ikusteko.

Eta audiimetroek zifra errekorrak markatzen bazituzten, sariak laster iritsi ziren eta ikaragarri. Hemen ez dago bizirik Ondas Sari bat, Urrezko Mikrofono bat, Telebistaren Akademiaren bost sari, Zilarrezko bi Fotograma, Urrezko lau TP eta Aktoreen Batasunaren bederatzi Sari ere lortu zituen interprete batzuentzat.