Nola hitz egin dezakegu gurasoekin?

Nerabezaroan aldaketa asko ger­tatzen dira gazteengan, bai fisi­koak bai mentalak. Sexu-orienta­zioa zehazten hasten den etapa da, eta, batzuetan, ez dakigu nola aurre egin. Horregatik, askotan, galdera beldurgarria sortzen da: nola hitz egin gurasoekin gure orientazio sexualari buruz? Ing­urune segu­ruak eraikitzea, sexualita­teari buruzko aurreiri­tzirik gabe hitz egitea edo haien emozioak artatzea dira psiko­logoek eta familia-terapeutek aholkatzen dituzten jarraibi­deetako batzuk.


Guraso batzuek modu positiboan erantzuten diote albisteari, eta badakite nola lagun­du eta eutsi seme-alabei. Baina beste asko galduta, nahas­tuta eta, batzuetan, haserre sen­titzen dira. Gehienetan, eta horren guztiaren muinean, beldu­rra dago. Horrela, ahalegin eta azalpen guztiak gorabehera, gaiari buruz hitz egiteko debekuaren bidez gaitzes­pen-jarrera badute, zentzuzko epe bat igaro ondoren, berriro eskatu behar diezu entzuteko mesedea egin diezazu­tela, esaiezu haiekin hitz egin behar duzula eta haien laguntza behar duzula. Erlaxatuta zaude­nean eta haiek ere bai. Lasai hitz egin.


“Ispilua ikasgeletan”
FELGTBI+en kanpaina da “Ispilua ikasgeletan”, kolektiboko irakasleek jasaten duten jazarpenaz kontzientziatzeko eta ikasleen eredu izatera animatzeko. Kanpainaren helburua da irakasleek sentsibilizazio-bektore gisa duten zeregina nabarmen-tzea. Horrela, “Ikusgarri izan zaitez zure eskolan eta bihur zaitez aniztasunaren erreferente” mezuarekin, federazioak eta parte-hartzaileek hezkuntza-komunitatea libre eta seguru agertzera animatzen dute, ikastetxeetan eta institutuan espazio eta ingurune seguruak sor­tzeko.


David Armenteros DBHko irakasleak bere klaseari sexualita­teari buruz hitz egitea erabaki zuen, ikasle batek behar zuela ikusi zuenean. Kanpainaren beste protagonistetako bat Elena Flores da, poeta eta irakaslea. Hark ez zuen inoiz bere sexualitateari buruzko elkarrizketa formalik izan, eskola guztietan berehala eta naturaltasunez erakusten baitzuen. Floresek azpimarratu du garrantzitsua dela hezkuntza-komunitateak landa-eremuetan lan hori egitea; litekeena da hirietan ikasleek dituzten adibide berberak ez izatea