FIFAren 2022ko Munduko Kopa jokatu zen Qatarren azaroaren 20tik abenduaren 18ra, eta, horrenbestez, Persiar golkoko estatu horrek munduaren arreta bereganatu du. Qatarren lan egiten duten migratzaileen egoera zaila asko zabaldu da FIFAk 2010ean herrialde horri txapelketa antolatzeko ardura eman zionetik. Migratzaileek eta etxeko langileek hainbat abusu jasaten jarraitzen dute, hala nola soldata-lapurretak eta esplotazioa. Alabaina, langile migratzaileek jasotzen duten tratua estatu horretako giza eskubideen historia kezkagarria osatzen duten urraketetako bat baino ez da.
Munduko Futbol Txapelketak Qatarrera begira jarri gaitu. Amnesty Internationalek sei gako aztertu ditu Persiar golkoko estatu horretako giza eskubideen egoera hobeto ulertzeko.
Adierazpen-askatasuna eta prentsa-askatasuna. Qatarreko agintariek legeak erabiltzen dituzte Estatuarekiko jarrera kritikoa dutenak zapaltzeko, dela Qatarreko herritarrak, dela langile migratzaileak. Gainera, Qatarren komunikabide independente edo kritiko gutxi daude. Herrialdeko agintariek prentsa-askatasuna mugatzen dute, komunikabideetako operadoreei mugak ezarriz, besteak beste, leku jakin batzuetan filmatzea debekatuz, hala nola eraikin ofizialetan, ospitaleetan, unibertsitateetan, langile migra-tzaileen ostatu-lekuetan eta etxebizitza pribatuetan.
Elkartzeko eta biltzeko askatasuna. Langile migratzaileek debekatuta dute oraindik sindikatuak osatzea edo horietan afiliatzea. Aitzitik, baterako batzordeak osatzeko aukera ematen zaie, enplegatzaileek zuzendutako ekimena, langileen ordezkaritza ahalbidetzeko.
Epaiketak. Azken hamar urteetan, Amnesty Internationalek bermerik gabeko zenbait epaiketaren kasuak dokumentatu ditu. Horietan, auzipetutako pertsonen tortura eta tratu txarren salaketak ez ziren inoiz ikertu, eta kondenak ezarri ziren derrigortzearen bidez lortutako aitorpenetan oinarrituta. Kasu askotan, akusatutako per-tsonei galdeketa egin zitzaien inkomunikazio-erregimenean giltzapetuta zeuden bitartean, abokatu edo interpreteen baimenik gabe.
Emakumeen eskubideak. Tutoretza-sistemaren arabera, emakumeek gizonezko tutorearen baimena behar dute —normalean, senarrarena, aitarena, anaiarena, aitonarena edo osabarena— ezkontzeko, gobernuaren bekekin atzerrian ikasteko, enplegu publiko asko izateko, beste herrialde ba-tzuetara bidaiatzeko (25 urte baino gutxiago badituzte), eta ugalketa-osasuneko arreta jasotzeko.
LGBT eskubideak. Zigor Kodearen 296.3 artikuluak delitu gisa tipifikatzen ditu sexu bereko pertsonen artean baimendutako hainbat sexu-egintza, eta balizko espetxe-zigorrak ezartzen ditu gizon bat, edozein bide erabilita, sodomiako edo lizentziadun egintza bat egitera bultzatzen edo bultzatzen duen pertsona ororentzat.
Lan-eskubideak. Gobernuak Qatarreko lan-sistema erreformatzeko ekimenak abiarazi dituen arren, gehiegikeriek herrialde osoan jarraitzen dute. Zenbait kasutan baldintzak hobetu badira ere, milaka pertsonak arazoak izaten jarraitzen dute, hala nola soldaten atzerapenak edo ez-ordainketak, atseden-egunen ukapena, segurtasunik gabeko lan-baldintzak, lana aldatzeko oztopoak eta justiziarako sarbide mugatua; milaka langileren heriotzak, berriz, ez dira ikertzen. Munduko Koparen harira, Nepalgo gizarte zibileko hiru dozena erakundek baino gehiagok gutun ireki bat helarazi diote Gianni Infantino FIFAko presidenteari, langile migratzaileei kalte-ordainak oraindik ukatzen zaizkiela azaltzeko.
