BIME, udazkeneko jaialdirik bikaiena, aurreko asteburuan ospatu da Bizkaiko BECen

Antolatzaileen esanetan, 21.000 lagun baino gehiago elkartu dira aurtengo jaialdian.

UNAI GANDARIAS /2019-11-04/ BIME Livek, Last Tourrek Bizkaiko Foru Aldundiaren laguntzarekin bultzatutako jaialdiak, aurtengo edizioan lortu duen marka hautsi du, eta “udazkeneko jaialdirik handiena” izendatu dute, antolatzaileen esanetan. Guztira 21.000 pertsona baino gehiago izan dira BECen ostiralean eta larunbatean eskaini diren 35 kontzertuetan, Bizkaitik kanpokoak ia bi herenak, eta Jamiroquai eta Glen Hansard taldeen kontzertueek amaiera eman diote aurtengo emanaldiari.

Jamiroquai britainiarrak izan ziren jaialdiaren zazpigarren edizioari amaiera emateko arduradunak, “Estatuko garrantzitsuenetako bat” izan baitzen, Last Tourrek egindako balantzearen arabera, aurreko urteekin alderatuta, ikusle kopuruan errekorra lortu baitzuen. 21.000 pertsona baino gehiagok, horietatik 9.000 ostiralean, BECeko bost agertokitan emandako 35 kontzertuez gozatu dute.

Bertaratutakoen% 64 Barakaldoko BECeko instalazioetara iritsi ziren Bizkaitik kanpotik, eta Madril, Bartzelona, Valentzia, Gasteiz eta Donostia nabarmendu ziren batez ere. Nazioarteko balantzean, publiko gehiena Frantziatik, Erresuma Batutik, Alemaniatik, Italiatik eta Portugaldik zetorren, erakundearen arabera.

Amaierarik gabeko dantza Si lehen jardunaldian, 9.000 pertsona inguru bildu zituena, Kraftwerk eta Foals taldeak izan ziren plater indartsuak, Jamiroquai britainiarrak izan ziren BIME Liveko azken jardunaldiko protagonista nagusiak. Jamiroquai, Jay Kay britainiarra buru zuen taldea, izan zen agurraren protagonista. Eta hasiera batean beldur zena, pantailetan iragarri baitzen britainiarrak larunbat goizean atzemandako amigdalitisa zuela, ezerezean geratu zen, eta publikoak ia hiru hamarkadako abala duen banda baten elektrofunkarekin dantzatu ahal izan zuen, aldakak eta belaunak hautsiz.

Egia da Jay ez dagoela bere unerik onenean ebakuntzaren baten eta sabelaldean duen gehiegizko pisuaren ondoren, baina bere ahotsak arazorik gabe eutsi zion eta publikoak bere diskografiaren errepasoaz gozatu zuen, funk klasikoenean oinarritua, baina XXI. mendera dagokion berniz elektronikoarekin egokitua. Talde bikain batek lagundu zion, bereziki teklatuak, jazzaren oinordeko bakarrekin.

Jay, beti geldiezina, baina bere ohiko dantza erromantikoetan hautatua robota eginez, argi distiratsuz eta turista britainiarraren xandal elektroniko batekin agertu zen, baina barkatu egin zioten Little L edo Use the force jo zuenean, beheko boteretsuek, hiru korista femeninok eta, Alrighten kasuan, Chihtek gogoratzen zituzten funk gitarrek bultzaturiko suteak. Proiekzioek eta luminotekniak, biak altuerakoak, lagundu zuten Runawayren itsaste dantzagarria, Space cowboyy Corner of the earth epeletan atseden hartzea, eta errezitaldiaren amaierari aurre egitea Travelling without moving lanarekin.

AntzerkiaBaina gaueko txalo zaparrada handia Glen Hansardek eraman zuen, Jamiroquai baino bost minutu geroago hasi zen komodan eta Antzerkia agertokiko besaulkiekin, “Eman baino gehiago, hipnotizatua zirudien” publikoaren aurrean. This wild willing bere azken diskoaren errepasoaz gain, kantu zaharrak berreskuratu zituen, horietako batzuk The Swell Season proiektukoak, Markéta Irglovarekin partekatuak, Falling slowly ahaztezina eta zinematografikoa kasu.

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude