Cáceres Hiri Monumentala, Erdi Arorako bidaia

Cáceres Extremadurako komunitateko hiria da. Hiri horrek maitemindu gaitzan, bertako kaleetan presarik gabe paseatu behar da, eta Monumentu Hiria, altxorrik handienetako bat, aurkitu behar da. Hiri monumentalaren arkitektura gotiko eta errenazentista estiloen nahasketa bat da; Erdi Aroko galtzada-harrizko kaleak daude, etxe eta jauregi gotortuak eta XII. mendeko harresi morisko bat, 30 dorre ingururekin. Bertako kaleetan paseatzeak eta bertako monumentuen edertasuna ikusteak oso urrutiko beste garai batera garamatza, ez alferrik: Interes Kulturaleko Ondasun izendatu zuten 1949an, eta Gizateriaren Ondare 1986an. Hiri monumentalera iristeko, inguratzen duen harresia zeharkatu behar da, ia ibilbide osoan zehar eraikita baitago.
Sarrera tradizionaleko atea mendebaldekoa da: plaza Nagusian, Izarraren arkua dago, Bujaco dorrearen eta Bakearen ermitaren ondoan, hiriko irudi adierazgarrienetako bat osatzen duena. Multzo arkitektoniko hori bi espazio publiko handiren inguruan egituratuta dago: Santa Maria plaza behealdean eta San Mateo plaza, San Pablo eta Veletas goiko aldean. Auzoaren gainerakoa kale estu eta plazaz osatutako bilbadurak osatzen du nagusiki, eta funtsean egitura bera mantendu dute mendeetan zehar.

Judutegi auzoa

Cáceresek bi auzo judu izan zituen: Judutegi Zaharra, harresiz kanpoko esparruan, eta Judutegi Berria, harresiz kanpoko eremuan. Gaur egun, islamiar eta judu garaiko kale tipikoen antolaketa mantentzen da oraindik. Kale estuak dira, etxe baxu zuriak dituzte eta karez estalita daude; era berean, plaza txikiak dituzte elkarri lotuta.
Judutegi Zaharraren eraikin eta erdigune nagusia San Antonio ermita da, 1490. urtearen amaieran antzinako sinagoga baten hondakinen gainean eraikia. Etxe interesgarri bat Judu Aberatsaren etxea da (bere harrizko fatxadagatik ezaguna). Judutegian bertan, halaber, Olivar de la Juderiarako sarbidea dago, harresiaren azpian dagoen lorategi edo parke moduko espazio bat

Gastronomia

Cáceresko sukaldaritza tradizionala txerri iberiarretik lortutako produktuetan oinarritzen da. Pestorejo extremeño, txerrikia txingarretan eta gatzez, baratxuriz, perrexilez eta piperrautsez ondua; edo cochifrito: txerria zati txikitan mozten da, ondoren frijitzeko, azala oso kurruskari geratu arte
Extremadurako ogi-mamiak: aurreko egunetako ogi gogorrarekin eginak, plater tipikoenetako bat da, baita Extremadurako egoskaria ere, garbantzuekin eta eskualdeko haragi-produktuekin egina. Extremadurako entsalada tipikoak Zorongollo izena du, eta piper gorriz, perrexil tipulinez eta arrautza gogor edo atunez egina dago.

Bertako hestebeterik ospe­tsuenak ezkur-urdaiazpiko iberikoa eta txerri-koipez, patata-purez eta piperrautsez egindako patatera dira. Bertako gozokien artean, Extremadurako loreak nabarmentzen dira, sapillo eta perrunilla direlakoak