Eñaut Elorrieta: “Gutako onena eta txarrena ikusi dugu krisi honetan”

Eñaut Elorrietak, Ken Zazpiko abeslaria, konfinamendua ondo aprobetxatu du sortzen jarraitzeko. Harbide zilar bat izenburua du hilabete luzearen ostean zabaldu duen abesti berriak. Zailtasun tekniko handiko lana izan da, parte-hartzaile guztiek konfinamendu-aldian egin baitute beren ekarpena. Denok gara salgaiak, eta pandemiak ispiluaren aurrean jarri gaitu. Hortik dator gaiaren izenburua.

Musikariak ohituta daude errepideetatik toki batetik bestera etengabe bidaiatzen egotera, kontzertuak han eta hemen eskainiz. Konfinamendua gogorra egin al zaizu?

Mota guztietako uneak izan ditut, errusiar mendi bat bezalakoa izan delako. Begirada pixka bat aldatzen ari zaigu, eta espero dut nigan iraungo duela. Aldi berean, pazientzia eta kontzentratzeko gaitasuna gutxitzen dizkizu. Ez gaude egoera hau bizitzeko eginak. Gizakiak kalera irten behar du, sozializatu, kirola egin, naturarekin kontaktua izan… Hutsegite horiek mindu egiten gaituzte, nekea sumatzen dut eta, batzuetan, nolabaiteko haserrea. Hasieran dena hartu zidan harrokeriaz, eta orain egokitzen ari naiz.

Beldurra gorabehera?

Badago nolabaiteko beldur orokorra, ia dena irensteko moduan jartzen gaituena. Logikotzat har daitezkeen neurriekin, nahiz eta ni zientifikoa ez izan, gehiegizkoak iruditzen zaizkidan beste neurri batzuk ere sartzen dizkigute, eta ez dut inola ere ulertzen. Azken asteetan haserretzen hasi naiz, eta ez da egunen joan-etorriagatik bakarrik. Kontu gogoetatsua da, behar ez genituzkeen gauzekin irensten dugula ikusita.

Eta zer egin horreako neurrien aurrean?

Hor bakoitzak ardura handiz jokatu behar du. Egoera kritikoa da, eta denok batera egingo dugu arraunean, modu kolektiboan. Denok dugu erantzukizuna, baina ulertzen dut alienatzen eta infantilizatzen saiatu garela.

Gogorra izan behar du disko berri bat duzunean erabat gelditzea…

Bai, oso pozik geunden 2019ko amaieran Azokarako argitaratu zen disko berriaren birarekin. Azarotik oso harrera ona jasotzen ari ziren kontzertuak eskaintzen ari ginen. Egoera tamalgarria izan da, kontzertuak bertan behera geratu baitira. Lehenengo martxokoak, gero apirilekoak, maiatzekoak… Egoera erabateko ziurgabetasuna da. Onartu dut honi ez diogula buelta emango uda igaro arte, laster bezala. Digestio motela izan da, neurriak puntualak izango zirela uste baikenuen, eta ez zirela hainbeste luzatuko.

Dena luze doa…

Bai, onartuta dago. Digerituz eta onartuz joan naiz horrelako egoera batean beste lehentasun batzuk daudela, hala nola osasuna. Asteak joan ahala, gehiago kezkatzen gara eta kontzertuak noiz egin pentsatzen dugu. Ni honetatik bizi naiz eta ia bi urte eman ditut azken diskoko abestiak lantzen. Ahalegin hori ukitu eta errentagarri egiteko ordua zen. Geure buruari galdetzen diogu zer gertatuko den eta nola eragingo duen lanean.

Ziurgabetasuna musikarien egoera okerrena da?

Noski, horrek eragiten du beherapenik handiena, ez baitugu berrekiteko datarik. Inork ez daki, eta ziurgabetasun horrekin bizi beharko dugu. Egun batzuetan positiboago nago, beste batzuetan beldurtu egiten naiz eta okerrago ikusten dut… Musikari gisa, coitus interruptus gisa bizi izan dut, eta, gainera, eragin handiko kontua da bai osasunean, zein gizartean eta mundu politikaren mailan. Nire bizitzako esparru guztietan eragina izan du. Kudeatzea eta antolatzea, eta gauza bakoitzak duen garrantzia ematea lan amaiezina izaten ari da. Musikari eta nire ibilbideari dagokionez, putada handia izan da.

Kulturaren egoerari eta gizartean duen zereginari buruzko hausnarketa eskatu duzu…

Krisiak ispiluaren aurrean jarri gaitu, gizabanako eta gizarte gisa. Gutako onena eta txarrena ikusi dugu, gauza ederretatik hasi eta oso finetara. Eta kulturaren arloan genituen gabeziak erakutsi ditu. Koronabirusak muturrera eraman du eta erresistentzia froga bat bezala da. Finkatu gabea eta prekarioan zegoena, kultura bezala, erori egin da. Eta neurri garrantzitsuagoak eta epe luzeagokoak jartzen ez badira, larrialdietarako laguntza puntualetatik harago, horiek beti ondo etortzen baitira, arazo berdinekin jarraituko dugu.

Nahiz eta orain inoiz baino kultura gehiago kontsumitzen den. Bitxia da.

Hala da. Desoreka gehiegizkoa da. Kultura oso lotuta dago gizarte honekin, emozionalki errotuta dago, mugimendu eta ekimen sozialekin lotuta dago, asko kontsumitzen da… baina lan-egoera oso prekarioan gaude oro har. Eta doako entretenimenduarekin lotzen da. Urte asko daramatzagu balioa ematen saiatzen, eta perspektiba eta sakonera handiagoa ematen.