Lander Zalakain, Belako: “Mundua Plastic drama batean murgilduta dago”

Belakok asteak zeramatzan bere road movie propioa antolatzen, eta autozinemetan bira bat egingo dute. Ekainaren 27an, larunbatean, 22:00etan, kontzertua eskainiko du Getxoko autozineman. Belako post-punk taldea da, Bizkaiko Mungiako herrian sortutakoa, eta partaideak zazpigarren artearen maitaleak dira. Josu Ximun Billelabeitia –gitarra eta ahotsa–, Lore Nekane Billelabeitia – baxua eta ahotsa–, Lander Zalakain –bateria eta ahotsa– eta Cris Lizarraga –teklatua eta ahotsa– dira taldea osatzen duten kideak.

Nola zaudete?

Ondo, egoera hau ahal den hobekien eramaten saiatu gara, kolpea handia izan baita. Zalantza une batean gaude, gauza askorekin zer gertatuko den jakiteko zain.

Zer moduz eraman duzue etxealdia?

Ondo. Asko hitz egin dugu horretaz taldeko lau kideok, eta puntu positiboa ikusten saiatu gara. Ezin izan dugu kontzerturik eman, ezta gure jarduera egin ere, baina inoiz oso aktiboki parte hartu ez dugun sareak txukuntzeko aprobetxatu dugu.

Oparitu dizkiguzuen aurrerapenen ondoren, espero al dezakegu Plastic Drama diskotik Render me numb baino disko homogeneoago bat, zeina esperimentalagoa izan zen?

Ba begira, esan ohi dugu Hamen eta Render me numb, Trivial violenceren arteko nahasketa moduko bat dela. Render me numb diskoak soinu analogikoa du, zintan grabatua eta esperimentala; Hamen, berriz, gai oso zuzenak dituen lana da. Plastic Dramak hamar abesti ditu, eta aurrera doa, trantsiziorik gabe. Abesti bakoitza bakarrik defendatzen da, eta, zentzu horretan, gehiago da Hamen.

Egoera hau korapilatu zenean, New Yorken zeundeten. Ondo moldatu zineten handik itzultzeko?

Asko inprobisatu behar izan genuen handik irteteko. Lehenik, Austingo jaialdia bertan behera geratu zen, eta guk lau emanaldi genituen han. Hortaz, New Yorkeko kontzertuak geratzen zitzaizkigun. Egunek aurrera egin ahala, emanaldi bat bestearen atzetik joan zen bertan behera geratzen. Baina laurok abenturara joatea erabaki genuen, bidaiak eta ostatuak ordainduta genituelako eta inork ez zigulako ezer itzuliko. New Yorkera heldu bezain laster, Trump presidenteak bertan behera utzi zituen Europatik zetozen hegaldiak. Egunero zerbait gertatzen zen, eta hurrengo egunean inprobisatu egin genuen lehenbailehen itzultzeko. Ostegun batean joan eta larunbatean bueltan ginen. Kontzertu bat baino ez genuen eman, Manhattango areto batean, istorio honi zentzua eman ziona.

Badirudi Plastic dramak oso ondo islatzen duela pandemia egoera hau…

Nik ez dut birusaren arazoaz hitz egin nahi, azkenean nik ahal dudan moduan jotzen baitut bateria. Batzuek konspirazio mugimenduetan pentsatzen dute, baina naturatik nire burua gauzak ikusten saiatzen da. Nire ustez, Plastic dramarekin zerikusia duena zuretzat edo niretzat izan daitekeena da, eta horrek esan nahi izan du etxean geratzea eta ohartzea drama bat dela, gure bizitzarako, askoren ekonomiarako; guretzat sekulako makilakada ekonomikoa izan da. Baina zera diozu: bizirik nago, gure familiak ondo daude, etxean gaude, jan dezakegu, kantuak ateratzen jarraitzen dugu… Hori da kontua: erlatibizatzea. Jende asko egongo da negozio edo sektore jakin batzuk dituzten pertsonei egindako kaltearen jakitun ez dena. Gauza bera gertatzen da musikarekin, komunikazioarekin, publizitatearekin. Denok dugu arrazoi baten eragina, baina batzuek ez dute ezagutzen, ez dituzu gai nabarmen gisa ikusten, eta oso gaizki pasatzen ari dira. Egoera hau Plastic drama totala da; koronabirusaz bakarrik hitz egiten da. Harrigarria da. Diskoaren kontzeptua lehenago sortu zen, eta eguneroko dramei buruz hitz egiten du pixka bat: “Hara, hiru orduko bidaia daukat eta ez daukat bateriarik mugikorrean, ez dut telesail bat ikusterik izango, Spotifyk ez du funtzionatzen”. Edozein gauzarengatik erortzen zaigu mundua, benetako dramak beste batzuk direnean. Mundua orain badago Plastic drama totalean murgilduta.

Atzeratu egin zenuten Plastic drama azken diskoa kaleratzea, eta Getxoko autozineman joko duzue ekainaren 27an…

Egia esan, dena ikusten goaz, nolabait. Hau lehertu zenetik, gure single plana genuen; kontzertu intimo eta esklusiboagoekin, San Miguelekin egindako zuzenekoen promoa promo plus bat zen, eta diskoa maiatzaren 8rako finkatuta zegoen. Bat-batean, kontzerturik gabe ikusten duzu zeure burua, promo errealik gabe, entsegurik gabe. Orain, streaming zenbaki historikoez hitz egiten dugu, bisitez, beraz, egoera berriarekin gutxienez gauzak egiten eta singleak ateratzen joatea pentsatu genuen, estrategia pixka bat aldatuz. Aurkezpena atzeratuta dago, baina Getxoko autozinemara joaten direnek aurreerosketa bat egin ahal izango dute, eta guk emango diegun sorpresa bat jasoko dute.