Ingelesa lehenengo, euskara gero euskañolari keinuka, psikodelia Syd Barret erara, Lou Reed The Strokes bidez, Jonathan Richman, jazza, popa, hip hopa, rock indiea, postpunka… ez dirudi EZEZEZ talde bilbotar sortu berri eta buruaskiaren soinu-unibertso erabat pertsonal eta askitik at dagoenik. Irten aurretik 25 aurkezpen data dituzte, batzuk estatukoak eta beste batzuk Frantziakoak. Gaur Gernikan joko dute baina irailaren 19ra arte itxaron beharko da Kafe Antzokian Noraezean edo Static Txomin bezalako abestiak entzuteko.
Euskadik garai musikal gero eta arrotzagoa bizi du nagusi den arauditik, algoritmotik eta kortse estilistikoetatik. Soinu, instrumentazio, estilo eta formatu mota guztiekin esperimentatzen da, errotik analogikotik eta naturaletik sintetiko eta digitalera, inolako aurreiritzirik gabe. Hor daude Mirua, Sal del Coche, Airu, Belako, Chill Mafia Kiliki ohia, TOC, Rüdiger, Ben Yart, J. Martina, Tatxers, Silitia… bezalako euskal musikari gazteen adibideak.
Ezez Unai Madariaga bilbotarraren proiektua da (ahotsa, gitarra erritmikoa), The Living and Dying of a Man diskoarekin bakarka estreinatu zena, Eneko Ajangiz (gitarra bakarlaria), Mikel Irigoyen (baxua) eta Alvaro Olaetxearekin (bateria) batera. Hiru urteko bizitza artistikoan, hiru disko argitaratu dituzte: When I Think Something is Funny Smile izenburuko debuta, ingelesez abestua; Katuzaldia, taldekoa, euskaraz eta dinamikoagoa, eta Kabakriba gaur egungoa.
DIY (Do It Yourself) filosofiari jarraiki, laukote bizkaitarrak dena sinatzen du Kabakriba barne hartzen duen dozena berri honetan, konposiziotik interpretaziora, errepertorioaren grabazio, ekoizpen, nahasketa eta masterizaziotik pasatuz, baita azala egin eta bere bideoen zuzendaritzatik ere. “Libre izango gara barriro”, abesten du Unaik Arrantzalemarinero kanta zaharrean, eta badirudi uko egin gabe egiten diotela lelo horri.
Kabakriba, EZEZen album berria disko eklektiko, kementsu eta guztiz originala da bere izenburutik bertatik, Katuzaldia baino kriatura bakanagoak (Katazaldia, aurreko diskoko gatocaballoa baino izaki apartagoak) izenburuaren akronimoa, albumaren azalean adierazten duten asmoen adierazpen oso bat, entzulea islatuta sentitzen den ispilu soil bat, gutako bakoitza existitzen den izakirik apartekoena garela adierazten duena.
Gordintasun elektrikoa
Erreferentzia globaleko diskoa, bere errepertorioko gorabehera erritmikoengatik harrigarria, Punto final abestiaren postpunk baxuarekin eta Zorozelairen funk eta erdi rapeatutako pultsioarekin irekitzen da, Zaramaren oihartzunekin, eta Babeslekuren haurrentzako pop eta amaiera epikoko spoken word trufatuarekin ixten da, katana baten antzera mozten duen riff batekin.
Bidean denetarik dago (ia): Norazean-en rap fraseatzetik eta akorde disonanteetatik Static Txomin-en punkera, The Stranglers eta tronpetaren sintetizadorearekin; Ez da iristen -en tenple eta gordintasun elektrikoaren nahasketa, Urdaibaiko Guggenheim-en keinu kritikoarekin; New York ederraren lirismo poetikoa eta popa; irratiaren inguruko tresneria oniriko eta zinematikoa, 108.00 FM dena; Kalekume-ren Beastie Boys delakoaren erriff zimur eta astuna, amaiera bizkorra baino lehen; No hay pescau dibertigarriaren gitarra urduria; Laberinto Club-en freskotasun eta berehalakotasun gotikoa, Tatxers-i erreferentzia eginez, eta mortekinaren solemnitatea.
Abentura emozionaletara irekita
Euskaraz, nahiz eta “euskañoleko” bertsio puntualekin – “nire sudurra oso euskalduna da eta maitemindu egin zaitu” –, bere kantuek jolas eta borroka egiten dute, lirika oniriko eta poetikoarekin, eromenarekin; gezurrarekin; adiskidetasunaren bidezko babesaren beharrarekin; abentura emozionaletara irekitzea bakardadearen aurkako antidoto gisa; justizia soziala eta askatasuna sistemaren eta monetarismoaren inposizioen aurrean, eta piraten maitasunarekin ere, “gezi bat bezala” sartzen dena eta “birikaren eta saihetsen arteko” espazio bat bilatzen duena, bestearen bihotza dela amesteko.
Inoiz baino gehiago, badirudi EZEZEZ estilistikoki noraezean dabilela hirugarren diskoan, “noraezean”, beraiek abesten duten bezala, baina oso argi dute: euren zeregin bakarra da. Denak balio duelako, “dena da gudu-zelaia” kantatzen duten bezala, askatasunean eta aurreiritzirik gabe dantzatzeko balio badu. Bilboko laukoteak 25 data itxi ditu dagoeneko Kabakriba aurkezteko birarako, eta Frantzian eta Madrilen izango dira, besteak beste. Gaur Gernika – Lumoko Parnasoan joko dute. Bilbok irailaren 19ra arte itxaron beharko du.