Joan Fontcuberta (Bartzelona, 1955) argazkilari, teoriko eta saiakera-egile kataluniar ospetsuak lau argazki-serie aurkeztu ditu Tabakalerako Kutxa Fundazioaren Artegunea aretoan: Herbarium, Fauna (1985), Estructuras marinas (2024), eta Dinosaurios, Sonia Berger komisarioa, disekatutako animaliekin, erreplikekin, grabatuekin, artxiboko objektuekin, argazki inprimatuekin, marrazkiekin eta egile-testuekin batera.
Egileak argazki-irudiaren objektibotasunaren ideia argitu eta azaleratu nahi du errealitatearen isla leial gisa, eta Ulisse Aldrovandini (1522-1605) oinarri hartuta Italiako Historia Naturaleko hainbat artxibo eta bildumatan egindako ikerketaz baliatu da. Ulisse Aldrovandini (1522-1605) izaki munstroetan, ohiz kanpokoetan, jartzen zuten arreta, paradigma zientifikoak edo normaltasun- eta harmonia-ideiak zalantzan jartzeko gai ziren izakietan. Munstrokeria horri esker, mutazio betean edo krisi sozial zein teknologikoan murgilduta dagoen mundu batean gertatzen ari diren aldaketak arakatu ahal izan ditu.
“Fauna” k animalia arraroen, hermafroditen, bikefaloen, moko luzeen, elefanteen, ahateen, zentauroen, zezenen eta disekatutako izaki anormalen errepertorio oso baten irudiak eskaintzen ditu. Sinesgarritasunaren eta zientziaren arteko errepertorioak.
“Herbarium” ek forma oparoak eta sinpleak dituzten landareen serie fotografiko bat aurkezten du, desegindako landare eta animalia zatietatik sortuak. Argazki purua eta araztua, argi-foku handiarekin egina, Man Rayren ildotik.
“Itsas formak” plasmak mantak, koralak, arrokak, koloretako eta zuri-beltzeko animaliak, zatitutako planimetrietan, edertasun eta aberastasun morfologiko handiko irudiak eskaintzen dituztenak.
“Monstrorun historia” k egungo dinosauroen eta munstroen boterea jasotzen du hiriko eta zinemako hainbat espaziotan, natura makinarekin, errealitatea fantasiarekin nahastera daramatenak.
Fontcubertak, serie hauen bidez, irudiarekiko duen zalantza kritikoa erakusten du, sormen- eta ikus-mundua zabaltzen duten fikzioen bidez munduari buruz hausnartzeko, eta, aldi berean, erne jartzen gaitu egungo komunikazio-estrategien eta egia absolutuen aurrean.